Polski kompozytor, dyrygent, publicysta, fotografik i taternik. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach w klasie Rosenkrantza, następnie kontynuował u Jana Jakowskiego i Stanisława Barcewicza (1889-1895). Równocześnie studiował harmonię pod kierunkiem Zygmunta Noskowskiego i Piotra Maszyńskiego, oraz kontrapunkt i formy muzyczne u Gustawa Roguskiego. W latach 1895-1900 kształcił się u Heinricha Urbana w Berlinie. Po ukończeniu studiów w 1901 roku wrócił do Polski i rozpoczął współpracę z Warszawskim Towarzystwem Muzycznym. W twórczości Karłowicza najistotniejszą część stanowią poematy symfoniczne, m.in.: Powracające fale, Odwieczne pieśni, Stanisław i Anna Oświecimowie oraz Smutna opowieść. Jako pierwszy polski kompozytor tak odważnie sięgnął po zdobycze muzyki europejskiej, w twórczy sposób operując późnoromantyczną chromatyką, techniką motywów przewodnich czy bogatą instrumentacją. Te osiągnięcia zapewniły Karłowiczowi sławę najwybitniejszego polskiego symfonika.
publikacje autora w sprzedażymateriały orkiestrowe autora
lista autorów
